Chirurgisch debridement

Chirurgisch debridement is de meest agressieve en ook de meest effectieve methode om necrotisch weefsel te verwijderen. Met name bij aanwezigheid van zwarte necrose is dit de beste methode, superieur aan alle andere, meer conservatievere methoden waarbij met wondbedekkers geprobeerd wordt om necrotisch weefsel in fasen te verwijderen. 

De necrose kan worden verwijderd met het mes, of met schaar en pincet. Soms wordt een curette gebruikt.

Necrotisch weefsel is per definitie gevoelloos, maar tijdens het snijden komt men als het goed is dicht in de buurt van vitale gedeelten en wondranden waar het gevoel nog wel intact is. Bovendien veroorzaakt tractie aan het weg te snijden weefsel pijn. Daarom is een of andere vorm van pijnstilling aanbevolen.  

Een simpele methode is het ruim aanbrengen van EMLA crème onder plastic occlusie, 45-60 minuten voorafgaande aan de ingreep. Dit kan worden gecombineerd met pijnstillers, variërend van paracetamol 1000 mg tot morfine i.m., een half uur voor de ingreep. Soms is lokale of regionale infiltratie anesthesie met lidocaïne nodig, en bij uitgebreide necrose algehele of regionale anesthesie.

Chirurgisch debridement kan niet onder alle omstandigheden en in alle wondtypen en fasen worden verricht. Soms maken onderliggende vitale structuren verdere excisies onmogelijk. Soms bestaat de situatie dat er weliswaar geel necrotisch (niet-gevasculariseerd) weefsel aanwezig is, maar dat het beter is die structuur aanwezig te laten en te wachten totdat het wordt doorgroeid en vervangen door granulatieweefsel. Bij veneuze ulcera bijvoorbeeld, is de necrotische laag meestal oppervlakkig en wordt na verloop van tijd vanzelf vervangen door granulatieweefsel. Excisie zou daar een kuil veroorzaken, wat later weer problemen geeft bij het aanleggen van een compressieverband. Wel kan het fibrinebeslag dat zich bij veneuze ulcera overmatig vormt door lekkage van fibrinogeen uit de capillairen worden verwijderd door curettage onder lokale verdoving met EMLA crème.

bezoekers: